LATA 70'

ALFA ROMEO MONTREAL 1970
Samochód sportowy typu coupe zaprezentowany w 1970, produkowany w latach 1971-1977 w krótkich seriach przez włoską firmę Alfa Romeo we współpracy z firmą Bertone. Projekt "Alfy Romeo Montreal" powstał z okazji targów Expo '67. Został zbudowany wspólnie z firmą projektową Bertone. Na początku nikt nie podejrzewał, że ten samochód trafi do produkcji seryjnej, jednak tak właśnie się stało. Wersja produkcyjna została zaprezentowana oficjalnie na Salonie Samochodowym w Genewie w 1970 roku. Dzięki pięciobiegowej skrzyni biegów i układowi przeniesienia napędu z innego modelu Alfy Romeo samochód ten przeszedł do historii jako dwuosobowy potwór na kołach o świetnych właściwościach jezdnych.W 1971 r. wyprodukowano 668 egzemplarzy. Rekordowy wynik zanotowano w 1972 roku - 2377 sztuk.Łącznie wyprodukowano 3925 sztuk.


LAMBORGHINI JARAMA 400 1970
jest sportowym coupé 2+2 produkowanym przez Lamborghini w latach 1970 - 1972. Model został zaprojektowany przez Bertone i zaprezentowany w 1970 w Genewie.Gdy Lamborghini Islero 400 GTS przestało spełniać normy bezpieczeństwa i czystości spalin obowiązujące w USA, Lamborghini postanowiło zbudować nowe coupe 2+2. Następcą Islero został pojazd o nazwie Jarama. Nazwa pochodzi od regionu Hiszpanii, znanego z hodowli byków. Nadwozie zaprojektowało studio Bertone, a projekt nadzorował Marcello Gandini. Wykonano ją ze stali, tak jak całe nadwozie. Wewnątrz dominuje skóra. Obszyto nią m.in. prawie całą deskę rozdzielczą, boczki drzwi, fotele oraz tunel. Z drewna wykonano jedynie kierownicę i gałkę zmiany biegów. Samochód był dużo bardziej komfortowy od Islero. Silnik napędzający Jaramę to konstrukcja znana z 400 GT czy Islero. Ma 12 cylindrów i pojemność 3939 cm³. W Jaramie 400 GT rozwija moc 350 KM. Moc przenoszona jest poprzez pięciobiegową skrzynię manualną na tylne koła.


LAMBORGHINI URRACO P250 1971
Urraco to sportowy model Lamborghini, produkowany w latach 1972 - 1976. Zaprezentowany na Salonie w Turynie 1970. Miał to być samochód nieco tańszy od Miury. Projekt zlecono firmie Bertone. Ferrucio Lamborghini był wybredny, ponieważ dopiero trzeci z projektów Bertone mu się spodobał.Auto zaprezentowano w 1970, a produkcję rozpoczęto 2 lata później. Mimo tego, że kształt nadwozia był ponadczasowy, to wnętrze nie było mocną stroną Urraco. Ze względu na niską cenę zrezygnowano ze skórzanej tapicerki. Sama deska rozdzielcza również była niezbyt ładna, a jakość wykonania była na niezwykle niskim jak na Lamborghini poziomie. Z tyłu mogły siedzieć co najwyżej małe dzieci. Tuż za oparciami zamontowano silnik. Urraco to pierwsze Lamborghini z silnikiem V8. Miał on 2,5 l pojemności i uzyskiwał 162 kW (220 KM). Zapewniał całkiem niezłe osiągi, ale problemem był niski moment obrotowy. Za to zawieszenie było doskonałe. Wariant na rynek USA nazywał się Tipo III. Pojazd sprzedawał się całkiem nieźle, czego nie da się powiedzieć o jego późniejszych wersjach P200 i P300.


MASERATI KHAMSIN 1972
Prototyp Bertone został zaprezentowany w roku 1972 na Turin Auto Show. Produkcję rozpoczęto w roku 1974[4]. Samochód napędzany był przez silnik V8 o pojemności 4,9 l, produkował on moc około 320 KM. Moc przenoszona była na koła tylne poprzez 5-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów. Khamsin mógł rozpędzić się do 275 km/h. Produkcję modelu zakończono w roku 1982, powstało tylko 430 egzemplarzy.


LAMBORGHINI COUNTACH 1972
LP-400 - model super sportowego samochodu produkowanego przez włoską firmę Automobili Lamborghini S.p.A. w latach 1974 - 1990.Powstały dwa prototypy. Pierwszy, czerwony trafił do kierowcy testowego Lamborghini. Natomiast drugi, zielony został zaprezentowany w 1973 w Genewie i jest uznawany za pierwszy produkcyjny egzemplarz tego modelu. Obecnie samochód znajduje się w Muzeum Lamborghini. Sprzedaż Countacha LP400 zaczęła się 11 kwietnia 1974.W przeciwieństwie do LP5000, LP400 oparty jest na stalowej ramie przestrzennej, spawanej z rurek o średnicy 4 cm. Nadwozie jest o 13 cm dłuższe i wykonano je w całości z aluminium, dzięki czemu auto waży zaledwie 1065 kg. Countach wyposażony był w unoszone światła, zamontowane za kloszami kierunkowskazów i świateł pozycyjnych. Z tyłu za komorą silnika znalazł się bagażnik o pojemności 240 l. Wnętrze było niezwykle proste, ale oczywiście wykonane w skórze. Silnik LP400 to dobrze znana 3,9-litrowa, gaźnikowa jednostka napędzająca praktycznie wszystkie Lamborghini od 1966. Wprowadzono w niej sporo zmian, dzięki czemu moc wynosiła 276 kW (375 KM). Aby uzyskać odpowiednią trakcję zastosowano dyferencjał z ograniczonym poślizgiem. LP400 osiągał prędkość max. 316 km/h co czyni z niego najszybszego seryjnego Countacha Countach LP400 jest uważany za najlepszy sportowy samochód tamtych czasów, jednak nie wpłynęło na zmianę sytuacji finansowej firmy. W roku wprowadzenia samochodu do sprzedaży, Ferruccio Lamborghini sprzedał swoją fabrykę, a w 1978 firma ogłosiła bankructwo. Powstało tylko 150 sztuk tego auta, dzisiaj jest rarytasem dla kolekcjonerów.


FIAT X1/9  1972
Dwumiejscowy samochód sportowy produkowany przez włoską firmę Fiat w latach 1972–1989. Wyróżniał się nadwoziem targa o oryginalnym wyglądzie, w kształcie klina, opracowanym przez firmę Bertone. Oficjalna premiera samochodu nastąpiła 26 listopada 1972 roku. Jest pierwszym samochodem firmy Fiat z silnikiem umieszczonym tuż przed osią tylną - centralnie. Do budowy nadwozia użyto tworzywa sztucznego, z którego jest wykonany m.in. dach samochodu, który można zdejmować i chować w przednim bagażniku (nadwozie targa). Aby zabezpieczyć jadących przed skutkami przewrócenia się samochodu na dach, pojazd ma bardzo sztywne obramowanie tylnego okna. W wersji z silnikiem o pojemności 1500 cm³ Fiat X1/9 rozpędza się do 100 km/h w ciągu 11,4 s.


FERRARI DINO 308 GT4 1973
Jeden z najbardziej popularnych modeli Ferrari, był pierwszym drogowym samochodem tej marki z silnikiem umieszczonym centralnie. Swoją nazwę zawdzięcza zmarłemu synowi Enzo Ferrariego, Dino. Oficjalnie Dino nigdy nie było opatrzone logo marki ferrari, w obawie Enzo Ferrariego o wizerunek firmy. Było wyposażone w silnik v6 o mocy 186 KM.


LANCIA STRATOS 1974
Włoski projektant nadwozi Bertone musiał wziąć kredyt, żeby zrealizować i pokazać w roku 1970 na salonie samochodowym w Turynie koncepcyjny model swojego Stratosa. Autorem prototypu był wówczas 32-letni Marcello Gandini. W roku następnym ukazał się model Stratos HF, w którym zastosowano silnik Ferrari V6. Zauważyła ten samochód firma Lancia i gdy w roku 1973 zaistniała potrzeba zbudowania 500 jego egzemplarzy dla uzyskania homologacji rajdowej, wynajęto firmę Bertone do wykonania tego zadania. Samochód zawdzięczał te sukcesy swojej budowie. Miał stalową centralną konstrukcję klatkową z tylną ramą, na której był osadzony silnik i zawieszenie na kolumnach. Z przodu zastosowano wahacze.


AUDI 50 1974
Audi 50 (nazwa robocza Typ 86) to samochód segmentu B produkowany przez niemiecką firmę Audi w latach 1974-1978. Projekt Bertone podjęty w celu podreperowania budżetu.


VOLKSWAGEN POLO 1975
Pierwsza generacja Volkswagena Polo zadebiutowała w 1975 roku. Model który jest bliźniaczą konstrukcją wypuszczonego rok wcześniej Audi 50 lecz był dużo tańszy, produkowany od 1975 do 1981 roku w Wolfsburgu i sprzedawany jedynie w Europie.


FIAT 131 RALLY 1976
W 1976 roku pojawiła się wersja 131 Abarth z silnikiem DOHC o pojemności 1995 cm³ i mocy maksymalnej 140 KM.W 1978 roku nastąpiła pierwsza znaczna modernizacja, zaczęto wówczas stosować także silniki z Fiata 132 – o pojemnościach 1585 oraz w odmianie Racing – 1995 cm³, a także silnik 1300 DOHC.


VOLVO 260
260 - seria samochodów osobowych klasy średniej-wyższej produkowanych przez szwedzką firmę Volvo w latach 1974–1982. Dostępne były jako 2-drzwiowe coupé lub 4-drzwiowy sedan. Następca modelu 164. Do napędu użyto silnika PRV V6. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów. Samochód został zastąpiony przez model 760. W 260-tkach stosowano 2 rodzaje silników 2,7 i 2,8 L generowały one moc odpowiednio: 150 i 157 KM Obydwie konstrukcje to V6. Co do osiągów, dane są sprzeczne wiec ich nie podaje.